Se fose quen de expresarme, diría tanto…

Se tivese o don das verbas, xa sabes

                                                        ese que ti gardas entreasmans.

Se fose digna de merecer metáforas, símiles e rimas....

Daquela

                diríache que podemos alonxarnos canto queiramos

                                                                                      que nos sei perto.

Que podes rir o que queiras de min,

que sei que nunca o farías...

                                                 (nunca)

                                                                    o farías realmente.

Que podemos estar tranquil@s,

con esa tranquilidade que dá ou a ignorancia ou os anos,

                  sen ter ningunha das dúas cousas.

Que podemos ser nós mesm@s sen medo, xa sabes

                                                                                dese que paraliza.

                                                         

                                         (mais) podemos impulsarnos, 

                                                                                         cando queiras.

Que somos quen de ser quen queiramos.

                                    Que si, que quen o ía dicir.

Escalaremos golpes e malos días,

cantaremos muinheiras de licor café,

beberemos as rúas de Compostela,

pasearemos palestras por pracer.

                                                                  

                                                                  Xa sabes,

                                              a próxima estación é a esperanza.