INXUSTIZA

É que me xulgue por vivir

quen está mort@ por dentro.

Entrar nun proceso xudicial,

sen dereito a defensa….

                                              por non ter a ninguén dispost@.

Verme no espello,           cada manhá

       e non ser quen de sorrir(me).      

                 

BERRAR sen ser escoitada por ninguén.

                    Rir con ollos de tola

                                     chorando co senso das bágoas.

Saberme inxusta...                                        e non querer mudar.

E é que no        f

                               o

                                      n

                                              d

                                                       o

                                                                  Gosto

                                                                            desa inxustiza

                                                                                          de saberme         CAPAZ

                                                                                                                de (de)fenderme

                                                                                            no indefendíbel.

Porque nesta loita continua,                     moi dentro de min

         

                   todo é amoral,         incorrecto,           estúpido.

            A guerra civil dunha        

                                                   IN CI VI LI ZA DA.